We zijn nu enkele weken verder. De verschrikkelijke gebeurtenissen blijven dagen telkens weer op : in de nieuwsberichten, in onze conversaties, in de praktische gang van ons dagdagelijkse leven.

Vandaag stegen de eerste passagiersvliegtuigen weer op vanuit Zaventem. Maar nog jarenlang zullen we achtervolgd worden door nieuwe veiligheidsprocedures. Het leven wordt nooit meer zoals voorheen.

2 weken na de feiten kan ik zeggen dat een draaimolen van emoties , stromen van gedachten in mijn hersenen in beweging hebben gezet. Stromen werden geisers, werden watervallen, maar uiteindelijk vloeiden de verschillende stromen in elkaar over en kan ik nu vanaf de oever van mijn ziel happend naar adem naar de klotsende golven kijken.

De media zijn meteen op zoek gegaan naar de schuldigen. Ze leven van hun lezers / kijkers en moeten “voer” hiervoor blijven leveren. Meteen kwam een hetze op gang van wat die of die wel of niet had gedaan, wie er steken had laten vallen etc. Er werd verdeeldheid gezaaid en dat was nu precies in de kaart van de boosdoeners : Europa en zijn democratie en al waar dat voor staat destabiliseren. Stakingsaanzeggingen en ontevredenheid bleven niet uit.

Hierbij doe ik een dringende oproep om hiermee te stoppen ! Voor mij is het duidelijk wie de schuldigen zijn : dat zijn de monsters die de bommen tot ontploffing hebben gebracht en het netwerk dat erachter schuilt. Wat ook uw godsdienst is, geen enkel redelijk wezen hangt een godsdienst aan die ervoor pleit om mensen op te blazen , onschuldige lieden die op de verkeerde moment op de foute plaats waren zoals een jonge man die zijn lief in Amerika ging bezoeken, een grootmoeder die haar kinderen vergezelde naar de luchthaven…

Ik heb vertrouwen in ons democratisch systeem en in de mensen die op deze wijze een mandaat hebben gekregen. Niemand is volmaakt. Je kunt slechts je best doen, en desondanks gebeuren er fouten. Maar het is niet aan mij om daarover te oordelen. Ik ben er zeker van dat onze regering genoeg mensen en middelen mobiliseert om te doen wat nodig is, om continu te evalueren en om te beslissen welke regels van kracht worden.

Ik had niet lang geleden een boek van Ghandi aangeschaft : een manifest waarin geweldloosheid wordt aangeprezen in een streven naar verbroedering onder de mensen. Geweldloos verzet. Niet hetzelfde als lijdzaam toezien hoe je maatschappij in mootjes gehakt wordt.

Voor mezelf heb ik besloten dat ik me niet laat terroriseren door angst. Er sterven tot op vandaag nog steeds meer mensen in auto-ongevallen dat door terroristische aanslagen in België. Vandaar dat ik opnieuw de metro en het vliegtuig zal pakken. En verder zal ik dringend het gekochte boek van Ghandi lezen.

Myriam, 3 april.